Laatste blog vanuit Gambia

Vanwege schooldeadlines helaas lang moeten wachten op mijn blog, maar hier komt hij dan…. De laatste… 

Tijd voor een weekendje weg. Samen met onze gids Lamin (waar we ook mee naar Senegal zijn geweest voor een dag), Nicole, Naomi en Brian (vriend van Nicole) waren we onderweg naar Jinack Island. Eerst naar Banjul, vanaf Banjul op de ferry (oké nog steeds geen fans van ferry’s), in een 4 wheel drive naar de andere kan van het eiland om dan ben een bootje (vergelijkbaar met kano) naar de overkant gevaren te worden waar meervoudig kind ons al op stond te wachten. Snoep uitdelen blijft hier een uitdaging zonder dat er onderling ruzie ontstaat. De familie van Lamin nog ontmoet, lekker gegeten en dan met een donkey kar naar onze lodge gereden. Prachtige kamer waar je de geluiden van de zee kan horen. Lekker gezwommen, genoten van de omgeving en de rust en natuurlijk van het lokale eten: Yassa in de middag en dommoda in de avond. Volgende dag begonnen met strand, met de donkey kar terug, het enige verschil met de heenreis was dat we deze keer niet op de ferry naar Banjul gingen maar met een lokale boot. Op deze boot werd je door mannen erop en er vanaf gedragen op hun schouders. Beetje onwennig in het begin, maar achteraf wel heel tof dat we het gedaan hebben!
Boslady’s zoals ze hier altijd tegen ons zeggen! Vrouwen die het allemaal wel even zelfstandig fixen ;).

Op stage hebben wij een bibliotheek die bijna nooit gebruikt word, alleen geregeld door docenten om in te slapen of pauze in te houden. In Grade 5 is de Engels docent geregeld afwezig, oké dan ga ik gewoon met de leerlingen naar de bibliotheek. In het begin waren de leerlingen niewsgierig en verward, maar later zat iedereen rustig te lezen in stilte. Onder het mom van rolmodel gedrag heb ik zelf ook een boekje erbij gepakt. Oftewel, dat was een heerlijk zelfstandig werkende les! 

De ramadan is begonnen! Wat inhield dat mensen massaal in het land gaan vasten. Niet alleen de moslims, maar ook een groot gedeelte van de christenen. Ik besloot een dag mee te doen, om dit een keer te ervaren. Het ging best wel goed, behalve dat ik enorme dorst had. Toen de avond viel en ik mocht eten had ik helemaal geen zin in eten. Ik wilde alleen drinken en pudding. Dat eten kon me gestolen worden, terwijl het echt heel lekker was. Dit vond ik zo gek.
In het gedrag merk ik dat sommige mensen minder geduld hebben, maar ook dat sommige mensen meer de positieve kanten van diverse zaken opzoeken. Mensen die meedoen aan de ramadan die geven eten weg aan de armen om hun te helpen. Dit gebaar vind ik heel mooi.
Naderhand suikerfeest. Iedereen gekleed in mooie kleding, wat een heerlijk kleurenfestijn was dat!

Seksualiteit is een onderwerp waar wij in Nederland redelijk veel onderwijs over krijgen. Hier valt dat echter wel wat tegen. Ook hoe het allemaal werkt met betrekking tot de menstruele cyclus en voorbehoedsmiddelen. Aan de hand hiervan heb ik met een aantal Nederlandse meiden: Nicole, Naomi, Ilse, Pien en Eva een workshop in elkaar gezet voor een dansgroep met betrekking tot deze onderwerpen. De workshop was erg leuk en vooral de condoom ballon en condoom waterballon waren hilarisch. Always fun playing with condoms!

Nu is het echte aftellen begonnen. Over 2 nachten vlieg ik samen met Nicole terug naar Nederland. Dan is ons avontuur ten einde. Ik merk dat het allemaal erg dubbel voelt, aan de ene kant heb ik het hier zo naar me zin en wil ik niet weg, maar aan de andere kant wil ik graag weer terug naar mijn vrienden en familie.
Ik blijf me afvragen hoe het zal zijn als ik weer in Nederland ben. Wat zal ik wel en wat zal ik niet missen. Ik denk dat het voornamelijk lastig gaat worden om afscheid te nemen van de hele ervaring. Het is het einde van deze enorm indrukwekkende tijd in mijn leven.

Wat ik niet ga missen:
• Zwetend wakker worden in bed;
• Mensen die constant over geld beginnen;
• Dat veel mensen praten over problemen, maar niet over oplossingen;
• De geur van vis van de fish market in Tanji;
• Het lopen met mijn telefoon en laptop over de strip, op zoek naar een goede wifi verbinding;
• De stroom die op diverse momenten en soms ook meerdere keren op 1 avond uitvalt;
• In een keuken proberen te koken zonder afzuiging;
• Dat mensen een gesprek met je aanknopen omwille van het feit dat je blank bent en geld hebt en vaak iets van je willen (of met je willen trouwen zodat je ze mee kan nemen naar Europa);
• Het rijgedrag van diverse Gambianen (met name taxi chauffeurs), die mij regelmatig een hartverzakking bezorgen;
• Dat taxi chauffeurs blijven zeggen: Town trip. Oftewel de volle prijs betalen? Uhm nee dankjewel;
• Als je nee zegt, dat ze vragen: Waarom?!;
• Kinderen die je na roepen Toebaab, toebaab, minty, minty…;
• Dat het ’s avonds enorm donker is, omdat er geen straat lantaarnpalen zijn ;
• Dat ik ’s avonds voor een taxi de volle mep moet betalen om thuis te komen, omdat de lokale bustaxi’s en taxi’s niet meer rijden.

Wat ik ga missen:
• Je weet hoe je je moet kleden voor het weer;
• De lachende gezichten bijna overal;
• Ons gratis shotje bij elke stapavond;
• Aan school werken bij Theo en Jolanda;
• Met Pien naar de basisschool lopen;
• Met Nicole bustaxi’s en taxi’s proberen te regelen om naar stage te gaan;
• Makkelijk naar het strand kunnen en tegelijkertijd het mooie uitzicht op de zee;
• Om de hoek verse tapalapa halen voor ontbijt;
• Het constant buiten zijn;
• De diverse heerlijke restaurants op de strip, voornamelijk Paradiso;
• Ons standaard strand met fijne bedjes, Kasumai;
• Het feit dat we zeggen dat het eten bij diverse restaurants duur is, terwijl het in vergelijking tot Nederland bijna niks kost;
• De meeste mensen in de taxi’s die eerlijk het geld teruggeven;
• Het tragere levenstempo;
• Al de lieve mensen die ik hier heb ontmoet: Hawa, Kaddy, Isatou, Bubacar 2x (grote en kleine versie) en nog meer.
• Mijn lieve kamergenootje Nicole, waar ik nu ongeveer 15 weken een kamer mee heb gedeeld.

Morgen vliegen Nicole en ik terug naar Nederland en is het Gambiaanse avontuur officieel afgelopen. Ik ben blij en dankbaar dat ik met haar zowel de mooie als minder mooie momenten heb kunnen delen en dat we dit tot aan het einde (terug op het vliegveld in Brussel) kunnen delen!